یکی ازفنون رفتاری برای کاهش اضطراب بیماران. دراین فن بیماران (بطور واقعی یا خیالی) خودشان را با محرک ها یا وضعیت هایی مواجهه می کنند که از آنها می ترسند یا اجتناب می ورزند. مواجهه وقتی موثر خواهد بود که اضطراب ایجاد کند، مدتش کافی باشد و آنقدر ادامه یابد تا اضطراب ازبین برود.